Als mensen mij vragen waar mijn boek over gaat, hoor ik in mijn hoofd steeds een verbaasde Tosca Niterink de vraag stellen: “Ja, waar gaat het eigenlijk over, Theeeeee?” Ik moet me dan enorm beheersen om die wedervraag niet hardop te stellen. Dat zou flauw zijn. Bovendien kennen alleen 40+-ers de serie Theo & Thea nog, dus elke vragensteller onder de 40 zou me glazig aankijken.
Een tijdje terug werd ik geïnterviewd voor de radio. Natuurlijk kreeg ik de vraag waar mijn boek over ging. Ik begon te vertellen, en terwijl ik dat aan het doen was, werd ik steeds ontevredener over mijn antwoord. Want er zijn vele manieren om te zeggen waar Op drift over gaat. Er zitten allerlei facetten in mijn boek, en de Nederlandse taal kent allerlei woorden en zinsconstructies om iets onder woorden te brengen. Het is dus een kwestie van keuzes maken. Wat ga ik zeggen? Tegen wie ga ik het zeggen? Welke vervolgvraag zou ik graag gesteld krijgen? Kom ik begrijpelijk over?
Zoeken naar het antwoord op de vraag, is als afdalen in de diepte van de zee. Ik probeer de diepste laag te bereiken, want daar bevindt zich het grote thema van mijn boek. De boodschap, de missie. Uiteindelijk was dit het ‘diepste’ antwoord dat ik gaf:
