Het doek is gevallen. Ik ben van Instagram af. Voortaan ga ik alleen nog maar via dit blog communicatie rondslingeren aan een ongericht publiek. Dat voelt veel beter.
Mijn laatste post op Insta, waarin ik aankondig te vertrekken, zie je hier afgebeeld. Maar ik vrees dat het niet goed leesbaar is op deze wijze. Dus daarom, hierbij nogmaals de tekst.
O ja, denk svp het nummer ‘Both sides now’ van Joni Mitchell erbij (liefst de orkestrale versie uit 2000; ook zo pijnlijk mooi gebruikt in ‘Love Actually’ wanneer Emma Thompson het overspel van haar man ontdekt en in haar eentje op de slaapkamer dit staat te verwerken.) Ik vond dat goed passen bij hoe ik momenteel in het leven sta, en waarom ik Instagram vaarwel zeg.
“But now old friends
They’re acting strange
They shake their heads
And they tell me
That I’ve changed
Well something’s lost
And something’s gained
In living every day”
Toen 2 jaar geleden mijn roman werd gepubliceerd, begon ik aan social media. Ik wilde er nooit aan, omdat ik de toegevoegde waarden niet zag en geen zin had om mijn kostbare tijd te verdoen aan swipen, scrollen, posten, etc. Maar als het publiek niet weet dat je een steengoed boek hebt geschreven, gaat niemand het kopen. Dus…ik zwichtte.
De eindbalans is: het heeft me zo goed als niks opgeleverd. Het was tijdverdrijf. En lang niet altijd nuttig of leuk Eerder ‘zonde-van-je-tijdverdrijf’.
Nu Meta zijn ware gezicht laat zien en mijn creaties gaat gebruiken om zichzelf te verbeteren en verrijken, zonder dat ik daarvoor iets terugkrijg, lijkt het me een mooi moment om dit platform te verlaten. Hier ligt mijn social media boundary. Tot hier en niet verder.
Dus aan mijn volgers: dag dat, het ga jullie goed!
Deze gebruiker gaat weer terug naar haar good old website, blog, mailbox en telefoon.